Wilde peen met een lage ochtendzon. Daucus carota is de wetenschappelijke naam, die heb ik altijd zo mooi gevonden dat ik die vanaf het eerste moment heb onthouden.
Speerdistel. Oeps zo dichtbij wordt ik er bijna scheel van als je er goed naar kijkt. Daarom hieronder iets meer afstand genomen. Soms gewoon beter.
Ineens valt mijn oog op het licht dat door het gekrulde blad van deze hazelaar valt. Ik heb nog even gewacht om te kijken of die vlieg waarvan je net de schaduw ziet nog een stukje opschoof. Helaas niet.
In een donker hoekje kruipt deze bosrank tegen de bomen. Tussen de brandnetels probeer ik een plekje te vinden om een mooie achtergrond te krijgen en de juiste scherptediepte. Dit is de meest geslaagde poging ....
Nou ja, goed beschouwd zijn die brandnetels met een klein beetje tegenlicht ook wel de moeite waard. Uit de serie 'de groenen' van een bekend verfmerk, is de associatie die bij me op komt.
Een nog niet uit de kluitengewassen berenklauw trekt mijn aandacht als ik een stukje over de Geniedijk loop. Ook hier probeer ik diverse diafragma's. Uiteindelijk vind dit het mooiste.
Deze rode weekschildkevers (wie verzint die namen?) zijn erg aan elkaar gehecht. Achteraf niet helemaal tevreden over het gekozen standpunt en de belichting. Hij kwam net door de ballotage.
Na twee uur te hebben rondgekropen krijg ik zin in koffie. Het zonlicht wordt bovendien al snel te fel, dus het mooie licht verdwijnt. Tijd om weer naar huis te gaan dus. Dat was wel weer even een lekker rondje oefenen.