Zondagochtend 06:15 sta ik met Gert en Arjen van onze fotoclub klaar op de parkeerplaats van het Schinkelbos voor een rondje macrofotografie. Het Schinkelbos is een afwisselend natuurgebiedje dat in 1999 is aangelegd en direct grenst aan het Amsterdamse bos.Het ligt vlak bij Schiphol-Oost.
Het is al lang licht, maar de zon is verscholen achter een sluier van wolken. Helaas geen dauw maar wel mooi zacht licht.
Hoewel we midden in een hittegolf zitten, gaan we duidelijk richting het einde van de zomer. De meeste planten zijn uitgebloeid en het zaad rijpt. Deze akkerdistels leggen het lot van hun nageslacht in handen van de wind.
Nog meer potentieel nageslacht.
De gewone oeverlibel is net bezig te ontwaken. Een minuut later wappert hij even hard met zijn vleugels en vertrekt zonder zich bij de verkeerstoren te melden, althans ik hoorde het niet.
Een zweefvlieg, ik vermoed de pyjamavlieg, snoept wat van de nectar als ontbijt.
Nog een vlieg aan de ontbijttafel. Geen idee hoe deze heet.
Wilde peen, inpakken of hier opeten vroeg de spin.
Slakken waren er genoeg. Ze geven zo hun eigen draai aan het leven.
Wat ziet mijn oog daar? Zou zo'n oog op een steeltje nou ongeveer hetzelfde effect hebben als mijn macrolens?
Op de terugweg is de zon inmiddels achter de wolken vandaan gekomen. De nog lage zon zorgt voor mooi tegenlicht.
Dan even een vraag: moet een foto altijd scherp zijn of kan een creatieve compositie juist interessanter worden bij onscherpte? Een van de leden van de fotoclub riep al eens dat scherpte zwaar wordt overschat. Midden in een veldje kamille dacht ik het maar eens uit te proberen. Ik vind het wel iets hebben, maar smaken kunnen natuurlijk verschillen.
Een bijtje is de hele dag bezig zijn neus in andermans zaken te steken. Het knoopkruid vindt het allemaal prima zolang het stuifmeel maar verspreid wordt.
Het Schinkelse bos. Een mooi ruig stukje natuur ingeklemd tussen Schiphol en een van de industrieparken van Aalsmeer. Het was de moeite van het bezoekje waard.
