Zondag 23 februari, eindelijk weer eens op pad om foto's te maken. Dit keer naar Zeeland. Een goed uur rijden en dan genieten van rust en ruimte.
Eerst naar de Brouwersdam bij het Grevelingenmeer. Vogels kijken. Vooral veel scholeksters die af en aan vliegen.
Scholeksters zijn zwart-witte druktemakers, moeimakers zou onze zoon zeggen, met een prachtige felrode snavel. De gele bol contrasteert mooi met het grijze water. Als je goed kijkt zie je nog een paar steenlopers meevliegen.
Aan de kant van het Grevelingenmeer treffen we dit groepje vogels. Samen rustend van al dat eten zoeken. Een kokmeeuw die nog niet zijn zomerpakje heeft, 2 scholeksters en een grote stern.
Er staan vrij veel vogelaars met telelenzen te loeren naar die ene zeldzaamheid. Het steenlopertje aan de waterlijn is blijkbaar niet interessant genoeg.
Wij komen vooral om zeehonden te zien. De grijze zeehond laat zich veelvuldig zien. Iedere keer kijkt hij goed naar al die mensen op de kant. Zou hij thuis hebben gezegd: "ik ga even mensen kijken" zoals wij besloten zeehonden te gaan kijken. Zijn observerende blik wekte wel die suggestie.
Na wat plaatjes te hebben geschoten gaan we het landschap van Schouwen-Duiveland verkennen. Dat weidse landschap in winterse rust heeft duidelijk z'n charme. Aan de vele vakantieparken te zien zal het zomers een stuk drukker zijn.
We rijden naar Brouwershaven. Niet alleen onderweg is het uitgestorven, Brouwershaven op een winterse zondag is ook niet echt bruisend te noemen. Toch is het de moeite waard. We genieten er van een heerlijke koffie met huisgemaakte appeltaart.
Van daar naar de haven van Bruinisse. Als je er een beetje oog voor hebt valt hier overal een apart lijnenspel op.
... soms vertikaal
... en soms diagonaal.
Als we aan het eind van de middag via een omweg weer terug komen bij de brouwersdam verdwijnt de laagstaande zon achter wat wolken. Juist dit licht levert prachtige landschapsbeelden op. Wie brengt het eens goed onder woorden wat het nu is met zulke foto's? Het zijn geen hele vrolijke beelden, maar toch vind ik het heerlijk om er naar te kijken. Is het de rust die er van uit gaan? Zegt u het maar.
Onderstaande landschapsfoto's maakten we op het Zuid-Hollandse Goeree-Overflakke. Ik vergeet nogal eens dat dit eiland officieel niet tot Zeeland behoort. Een rare bestuurlijke verdeling want het is in alles gewoon Zeeuws.
Net voor we het open landschap verlaten zien we bij Stellendam nog dit prachtige beeld.
Na zo'n dag denk je: "we hebben nog ruimte genoeg in Nederland". Als we via het surrealistische havenlandschap van Rotterdam weer de randstad binnenrijden -hartslag onmiddellijk omhoog om alert te kunnen reageren- dreig je dit snel te vergeten. Gelukkig hebben we de foto's nog ...
