Rotterdam

Het werd hoog tijd om Rotterdam eens te verkennen. Dus vertrek ik vroeg uit de regio 020 op weg naar 010 om samen met Gerrit Stam de stad te verkennen
We parkeren bij de Erasmusbrug en verkennen beide zijden van de Nieuwe Maas. Dat wil zeggen een klein stukje dan want het is veel lopen.
Het bezoekje levert heel veel foto's op, waarvan ik u een zeer kleine selectie laat zien. Vooral de moderne architectuur is de moeite waard.

Een deel van de skyline, met rechts nog net zichtbaar de beroemde Erasmusbrug.

Die middag gaan de Wereld Haven Dagen van start, waarbij allerlei maritieme diensten zich van hun beste kant laten zien. We kijken even naar de kunsten van sleepboten, blusboten en reddingsboten. Daarna is er vooral de verwondering over het prachtige lijnenspel van de moderne architectuur.

Zelfs een viskotter uit Texel nota bene toont zijn vistuig.

De glazenwasser heeft een eerste klas plekje geboekt om het allemaal goed te zien, hij moest er wel flink voor lappen.

Wolkenkrabbers ...

Wat is de menselijke maat in al die hoogbouw?

Behalve het lijnenspel is ook het kleurgebruik weloverwogen. Den Haag afficheert zichzelf als de stad van Mondriaan en heeft wat schilderijen. Rotterdam past zijn lijnenspel gewoon toe in de stedenbouw. Misschien we typisch Rotterdams, niet over praten maar gewoon doen. 

 

  Ronde vormen zijn er ook wel te vinden maar dan alleen in een zeer recht patroon.

Zelfs de tijdelijke bouwwerken krijgen aandacht.

Je kunt een beetje gek worden van dat lijnenspel. Als ik lang naar deze foto kijk, lijkt het net of de rechthoekige vorm er van vervormt. Heeft u dat ook?

Een meeuw zeilt hoog over de stad. Als de Maasvlakte geen broedplek meer biedt, kan hij altijd nog het dak op.

Geen idee trouwens waarom de lantaarnpaal brandt, maar ik vind het wel wat toevoegen in deze foto.

 Stoere en rustige mannen daar in Rotterdam en laten we vooral de vrouwen niet vergeten.

Halverwege de dag trekt er een hoosbui over. We staan toevallig net droog onder de baan van de metro en beschouwen het als een bijzonder cadeau. Het levert een aantal mooie en soms spectaculaire beelden op. Ik oefen wat met sluitertijden om de beweging van het water en de auto's in beeld te brengen. 't is aardig maar ik ga later nog maar wat meer oefenen.

Mensen schuilen voor de regen. Sommige foto's vragen gewoon om zwart-wit. Veel meer kleur dan het Oranje affiche was er trouwens niet te zien in deze hoosbui.

Zou een vacuüm verpakt kind langer houdbaar zijn?

Na flink wat te hebben gefotografeerd pakken we de Metro richting Centraal station. Ook hier weer een mooi lijnenspel en prachtige kleuren

Metrospoor op Rotterdam CS.

De regen trekt langzaam weg, de straten glimmen nog.

Het is nog net te vroeg om de plu weer in te klappen, tenminste als je kapsel je lief is.

We lopen richting de ook al beroemde Markthal. Geweldig om te zien, zeer lastig om al dat moois vast te leggen.

In de Markthal kijken de meeste mensen ademloos naar het prachtige plafond. Foto's daar van blijf ik u nog even schuldig, maar als je naar buiten kijkt zie je al weer bijzondere bouwwerken. Richt je je blik in het trappenhuis naar beneden dan valt ook hier weer een prachtig lijnenspel en kleurgebruik op.

Binnen verkopen ze trouwens kaas en veel meer. Wist u dat al?

Achter de Markthal heeft voor Station Blaak zelfs de architect van Prorail zijn of haar best gedaan mee te gaan in het spel van de lijnen. Lijntrekken zit de mensen van Prorail nu toch eenmaal in het bloed hoor ik u denken.

En dan, tja je ontkomt er niet aan, de beroemde kubuswoningen. Ook wel bekend als het Blaakse bos. Eind jaren 70/begin jaren 80 had architect Piet Blom wel een bijzonder kijk op wonen. Het is leuk voor de foto, maar zou u er willen wonen? De kat glijdt zelfs van de vensterbank. Zou het trouwens diezelfde meeuw zijn?

Dit was het voor nu even, maar ik ben daar nog lang niet uitgekeken dus ga zeker nog eens terug naar Rotterdam. Nog een keer een plaatje van de skyline maar dan in zwart-wit.

Tot de volgende blog!

Gouden uurtjes

Meestal fotografeer ik ergens op de dag, maar elke fotocursus beveelt toch aan die uurtjes rond zonsopkomst en zonsondergang te benutten. De tijden rond zonsondergang zijn nog wel te doen maar vooral dat vroege opstaan valt niet mee. Toch levert dat wel bijzondere resultaten op. Ik deel een paar van mijn resultaten van de vroege en late uurtjes met u.

Midden juli heb ik de eer om mijn zoon om half vijf in de ochtend op Schiphol af te zetten. Als je dan toch je bed uit bent meteen maar even doorrijden naar de duinen en die zonsopkomst mee pikken. Razendsnel een locatie uitzoeken. Met zo'n verwaaide boom op de voorgrond leek me een goed plekje.

Als de zon boven de horizon uitkomt rijd ik geleidelijk aan terug, maar onderweg zijn nog veel mooie beelden te zien. Hieronder, slechts iets later een klein stukje verderop, maar al totaal ander licht

Vlak achter de keukenhof probeer ik het nog eens met de zon recht in de lens. Als ik 'm nu een beetje achter de takken houd moet het kunnen dacht ik. En ..?

En hieronder, precies hetzelfde plekje alleen maar de camera een fractie anders gericht.

Uiteindelijk beland ik weer in de Haarlemmermeer. Ik rijd nog even langs de ringvaart bij Cruquius. Om half zeven in de ochtend ligt alles er nog vredig bij. Klaar voor een mooie dag, maar eerst een ontbijt en koffie!

Een aantal dagen later zet ik maar eens in op de avonduurtjes. Toch iets minder vermoeiend. Natuur is altijd mooi,  maar hier in West Nederland is er ook een andere realiteit te zien. Bij IJmuiden zag ik dit 'pitoreske' schouwspel in de kleurende avondlucht.

Dan weer even terug naar de Haarlemmermeer. In de avondlucht maakte ik onderstaand plaatje. De zon stond al laag en de damp hing boven de weilanden en 't water. Best aardig toch?

 Maar een paar dagen later heb ik echt gewacht tot de zon bijna achter de horizon verdween en dat levert weer een totaal ander beeld op.

Tja het is wel echt waar dat je in die randen van de dag bijzondere foto's kunt maken (al zeg ik het zelf).

vroege voorjaar 2

Vrijdag en en prachtig voorjaarsweer. Aan het begin van de ochtend moet ik even voor mijn werk in Amsterdam zijn. Na mijn afspraak loop ik van ons kantoor door naar Frankendael. Een stadspark achter de laatste overgebleven buitenplaats in de Watergraafsmeer. Er is een kleine landschapstuin aangelegd waar ik de nodige foto's maak van de stinzenpanten.

Ik kruip laag bij de grond voor deze sleutelbloemen, ik denk de slanke sleutelbloem, en probeer ondertussen niets te vertrappen.Het waait stevig dus het valt nog niet mee een scherp plaatje te schieten.

De sneeuwklokjes zijn vrijwel uitgebloeid. Alleen dit exemplaar staat er nog prachtig bij. Ik kan het niet laten er nog een foto van de maken hoewel ik vorige week al heel van sneeuwklokjes heb gefotografeerd.

Op een paar oude stronken groeien wat paddenstoeltjes. Ik zoek een positie met tegenlicht en leg de camera helemaal op de grond. Om nog te zien wat ik opneem is de hoekzoeker nu een must. Twee Amsterdamse vogelfotografen komen even kijken wat ik in godensnaam aan het doen ben. Ik doe het niet slim want ik moet een schep meenemen de zaak uitspitten  en gewoon wat hoger neerzetten. Daarna gewoon weer terugzetten. Gôh, daar heb ik nog nooit aan gedacht zeg ik braaf en zal ik ook nooit doen denk ik.

Maartse viootjes, met die prachtige wetenschappelijke naam Viola odorata (geurend viooltje). Heel veel exemplaren zijn beschadigd, maar deze staat er nog fris bij.

 

Ik kijk nog even aan de rand van het water waar deze eenden een demonstratie synchroonzwemmen geven en een dikke houtduif mij nauwlettend in de gaten houdt.

Na een kleine rondzwerving door de stad keer ik terug naar huis. Daar pak ik de auto om nog even naar het bos van Groenendaal in Heemstede te gaan. Het is ondertussen nog harder gaan waaien dus ik zoek een zo luw mogelijk plekje.

Bosanemoon, ook zo'n bekende stinsenplant. Prachtig dat tere wit en die felgele helmdraden.

Een andere bekende stinsenplant is de sterhyacint (Scilla). De variant hieronder is volgens mij de Scilla siberica.

Gele bloemen fotograferen vind ik altijd lastig. Ik waag toch een poging dit speenkruid vast te leggen. Het is tegen het einde van de middag en de zon staat al laag wat een mooi diffuus licht geeft dat nog eens wordt gefilterd door de nog kale bomen. Dit exemplaar staat tussen de scilla's wat net nog voor de blauwe zweempje zorgt op de achtergrond. Ik ben tevreden met dit resultaat.

 

 En dan is mooi geweest voor vandaag. Ik ga naar huis. Eten en dan foto's uitzoeken en bewerken.