Amsterdam Zuid

Zaterdagochtend gaan we met z'n vijven gewapend met camera's op pad om Amsterdam Zuid te verkennen. Vooral de prachtige wijk in de stijl van de Amsterdamse School heeft onze aandacht, ook wel bekend als Plan Zuid.
Er is te veel moois te zien om allemaal in een keer te laten zien in deze blog. Hoewel in de serie enkele bekende elementen niet ontbreken, beperk ik me hier tot wat details.
We starten bij deze brug over het Amstelkanaal naar de Jozef Israëlskade waar we direct bij een van de pronkstukken van de Amsterdamse school komen, het Berlage Lyceum.

Het gebouw heeft veel prachtige beeldhouwwerken op de hoeken. Meeuwen hebben meestal schijt aan mooie kunstwerken.
Het gesmede hek rond het gebouw is al prachtig.
Hieronder een aantal typische stijlelementen uit de Amsterdamse School.




 Veel aandacht voor details is een van de typische stijlkenmerken.
Om in deze etagewoningen je spullen naar binnen te krijgen zijn er, zoals op veel plekken in Amterdam, hijsbalken aangebracht.
Als ik mijn foto's thuis bekijk lijk ik een lichte fascinatie te hebben gehad voor de patronen die dit oplevert. De blauwe lucht helpt deze ochtend mee voor het beeld.


Handig bedacht die hijsbalken, maar of je met zulke raampjes je nieuwe 8-zits hoekbank hiermee nou naar binnen krijgt waag ik te betwijfelen.
Zo maar in de wijk staat deze rollator. Zo te zien staat die er al een flinke tijd. Dat betekent wellicht dat de eigenaar een wonderbaarlijke genezing heeft gehad, of misschien een slechter scenario .....
 Ook deze geketende stoel is al even niet gebruikt, maar daar zal de winter wel debet aan zijn.
Onze gids van dienst Martin, vertelde overigens dat de ontwerper van deze wijk wilde voorkomen dat de bewoners de hele dag maar uit de ramen hingen. Het volk verheffen of zo. Daarom waren de ramen relatief hoog in de gevel geplaatst zodat je niet zittend op straat kan kijken. Het gevolg: de bewoners gaan allemaal op straat zitten.

Een andere typische gewoonte is op zaterdagochtend het beddengoed even lekker luchten.


In de Lekstraat zijn deze prachtige gevelornamenten te vinden. Ze zijn van de kunstenaar Willem Coenraad Brouwer en eind jaren 20 geplaatst. Een titel blijken ze niet te hebben.
 
  Aan de Rijnstraat is nog een aantal mooie gevels te zien.
In de gevel van de Sint Catherina Frobelschool zitten twee mooie gevelstenen. Hieronder het wapen van Amsterdam.
Op de andere hoek een gevelsteen van de Rooms Katholieke orde der Dominicanen: Loven, Bedelen en Prediken staat er en dat geeft wel ongeveer aan wat ze deden.
De gracht geeft zo haar eigen twist aan de Amsterdamse school.
  Nog een voorbeeld van de details in de gebouwen.
Of elke bewoner nu direct gelukkig wordt van wonen in deze bijzondere woningen weet ik niet.
Deze bewoner zag het misschien niet zo scherp, maar hij is ook niet helemaal scherp op de foto. Excuses daarvoor. Een typisch voorbeeld van frontfocus; de voorgrond wel scherp maar het onderwerp net niet. Stom!

 Groen in de stad is soms een uitdaging.
Maar er is wel een mooi buurtparkje met daarin een mooi boompje. De voorjaarszon schijnt prachtig door de katjes.
Tja, aan de rand van zo'n iconische wijk worden ook nieuwe gebouwen neer gezet. Wat moet je dan voor een stijl neerzetten? Architectonische keuzes. In ieder geval is er aandacht geweest voor het lijnenspel. Tegen de blauwe lucht komt dat nog redelijk goed uit.

Stadsvogels hebben ook mijn aandacht gehad. Deze ekster zat heerlijk in het zonnetje te zingen.
Deze fuut gaat er iets te snel vandoor voor een echt scherpe foto, maar met de weerspiegelingen in het water vind ik het beeld toch een kunstwerkje.
 De baltsende duiven worden rustig gade geslagen door meneer en mevrouw kauw.

In deze straat zien we niet meer de stijl van de Amsterdamse School maar evengoed wel een typisch Amsterdamse bouwstijl.
Ook typerend voor alle buurten in Amsterdam zijn de fietsen. De straten staan er vol mee. Om in zo'n drukke stad goed door te kunnen fietsen is een goeie bel van groot belang!

En met een zelfportretje eindig ik deze blog.
Ik ga zeker snel weer eens terug naar deze wijk in Amsterdam. Er zijn te veel prachtige details om in een keer in je op te nemen.

Even niet in het daglicht

Het is inmiddels al weer heel lang geleden dat ik een blogje heb gemaakt. Het moest er maar weer eens van komen. De druilerige winterdagen zijn prima om wat langer achter de laptop te zitten en eens kritisch door de fotoverzameling te ploeteren.
Als thema dit keer foto's zonder al te veel daglicht. Niet dat de plaatjes het daglicht niet kunnen velen, maar  .... nou ja kijkt u maar.

Ik begin even over de landsgrens, op Cyprus. Het 'zeer levendige' plein van het piepkleine dorpje waar we afgelopen oktober verbleven. De eigenaar van dit dorpsrestaurant werkt overdag bij de kustwacht en runt 's avonds het restaurant. Meer is er overigens niet te doen in dit dorpje.
Op de kust van Cyprus strandt in 2011 de EdroIII. Inmiddels een flinke roestbak, maar tegen de ondergaande zon zie je daar niks van.
Tijdens onze vakantie op Cyprus valt vrijwel elke avond te genieten van een mooie zonsondergang.
Terug naar Nederland. Om precies te zijn naar het bedrijvenpark in mijn woonplaats. Beduidend minder idyllisch dan Cyprus maar hier zijn (vooral) na zonsondergang aardige plaatjes te maken.

Dicht bij mijn huis is dit voormalige kerkje te vinden. Een poosje was er een restaurant/café in gevestigd, maar inmiddels kunt u het weer kopen of huren.


In een stad met iets meer allure, zoals Haarlem,  vallen wat meer schilderachtige plaatjes te maken. Hier de molen Adriaan aan het Spaarne. 
Of de Gravestenenbrug. De fundamenten zijn al van voor de 13e eeuw, maar in deze vorm is hij uit 1863. Jammer van die enorme felle rode bruglampen.


We gaan de stad weer uit en de mij zo vertrouwde Haarlemmermeer in. 
Als je van te voren via bijvoorbeeld photoephemeris goed uitzoekt waar en hoe laat de zon onder gaat (of opkomt), is goed te plannen waar je op welk moment mooie plaatjes kunt maken. De drie foto's hieronder zijn aan de rand van de Westeinderplas gemaakt bij een koude zonsopkomst in januari.
Een aalscholver laat zijn vleugels drogen in de top van de bomen.

Hieronder binnenvaartschip Donata uit Krimpen aan de IJssel. Ik kan het nooit laten om even uit te zoeken waar zo'n schip vandaan komt.
Dit is alweer de laatste foto in deze blog. Een klassiek Hollands plaatje, ook weer aan de ringvaart van de Haarlemmermeer vlak bij De Kaag, maar nu bij zonsondergang.