Net even anders.

Lijnen en patronen vind ik vaak fascinerend en ik maak er graag foto's van. Het mogen wat mij betreft herkenbare patronen zijn, maar ook compleet onherkenbare voorstellingen. Ook onscherpte, vooral bewegingsonscherpte kan fascineren. We kunnen het abstracte fotografie noemen, maar de definitie daarvan is net als sommige foto's niet scherp. Het kan best af en toe een figuratieve afbeelding zijn, iets herkenbaars, maar dan net even anders weergegeven. Een onverwacht perspectief.
Nou ja, kijkt u maar eens naar een kleine greep uit wat ik zoal maakte op dit gebied.

Ik begin met twee simpele foto's gemaakt door ons raam op regenachtige dagen.

De eerste foto maak ik 's avonds met de kerstverlichting op de achtergrond. Ik stel bewust scherp op het raam in plaats van op de verlichting daarachter en kies een groot diafragma zodat de achtergrond vervaagd. De planten in de tuin zorgen voor de kleuren.

De volgende foto is in de zomer gemaakt, zonder kerstverlichting. Ik maakte deze op mijn vrije dag en had eigenlijk gehoopt op heel andere foto's. Maar ja, aan het weer is niet veel te doen.

Zwart-wit of bijna zwart-wit kan ook mooi zijn voor abstracte vormen. Hier onder een opname van water dat over een glazen wand stroomt.

Of een detail van een enorme berg kolen in de haven van Amsterdam. Tegen het verstuiven wordt er een cellulose oplossing over gesproeid. Dat geeft het mooie grijze effect.

Vooral in de moderne architectuur zijn vaak mooie lijnen en patronen te ontdekken. Hier een detail van een overigens schitterend gebouw in de Amsterdamse Houthavens.

Of de spiegeling in de ramen van datzelfde gebouw.

Spiegelingen in het water kunnen ook bijzondere beelden opleveren. De volgende twee plaatjes zijn gemaakt in het Amsterdamse IJ,  maar dat ziet u er vast niet aan af.

Abstract is ook het volgende plaatje. Het is een detail van, ik denk, een brandstoftank. Kunt u het nog aan zoveel abstractie?

Dan nog een aantal figuratieve onderwerpen. Wat dacht u van dit Alkmaars grachtenpandje, maar dan net even anders gefotografeerd?

 Of een net even andere blik in de Rotte (u weet wel, van Rotterdam)

Vlak bij mijn huis liggen (of staan ze?) 3 bruggen ontworpen door Calatrava. Praktisch gezien dure ondingen, maar ze leveren vaak mooie plaatjes op, zeker als je er net even anders tegenaan kijkt. Hier de verlichte tuien tegen de avondlucht.

Ook natuurfoto's kunnen abstract zijn. De volgende foto is genomen in het Amsterdamse Bos Ik heb daarbij bewust de camera bewogen.  Bij de bewerking heb ik nog iets met de kleuren gestoeid. Een gewoon bos, maar dan net even anders. Sommige mensen doet 't zeer aan de ogen. Ik hoop dat u het kunt waarderen.

Klaprozen zijn van zichzelf al heel fotogeniek. Door op een zeer winderige dag deze klaproos 3 dubbel te belichten wordt het toch net weer even anders.

Als afsluiter weer een zwart-wit opname. Het is een deel van een groot en grof kunstwerk hier in Hoofddorp. Toen ik goed keek zag ik die vlieg zitten en dat maakt voor mij het plaatje compleet.

Abstracte fotografie is beslist niet 'ieders ding', maar ik beleef er veel plezier aan. Net even die andere kijk op dingen. Ik hoop dat u het een beetje kunt waarderen.

Met je neus er bovenop!

De winter is voorbij, sneeuwklokjes en krokussen zijn wel uitgebloeid en nu verschijnt een groter aanbod van bloeiende voorjaarsboden in het bos. Het zijn vooral de stinsenplanten die opvallen. Het zijn planten waarvan de meeste soorten ooit door vooral landgoedeigenaren voor hun sierwaarden uit het buitenland zijn gehaald. Iets wat toen politiek heel correct en zelfs gewenst was om onze samenleving te verrijken. Tijden kunnen veranderen ....

Na een tip van een collega fotograaf (Gert bedankt!) bezoek ik het Bennebroekerbos. Voor vrijwel alle opnamen van deze plant ging ik plat op de grond om met de macrolens dicht op de plant te kruipen.

Bij de ingang (een van de) ligt verscholen achter hoge hagen en hekken een huis waarvan de basis uit 1880 dateert. Met de telelens is een glimp van het huis te zien.

De eerste stinsenplant die ik tegenkom is de holwortel. Eigenlijk is niet de wortel hol maar de knol.

Aan de overkant van het water staan sleutelbloemen (primula) in dit geval de stengelloze. Dit plaatje maak ik met mijn telelens om even later weer met de macrolens er dicht tegenaan te kruipen.

Het is nog vroeg in de ochtend dus de dauw zit nog op de bloemen en het gras.

Even verderop staat de bosanemoon, de Anemone nemorosa, in een straaltje zonlicht.

Soms zijn ze iets roze zoals deze die ik in de Haarlemmerhout fotografeer.

Om het nog iets ingewikkelder te maken, er is er ook een die er totaal anders uitziet; de blauwe  bosanemoon (Anemone blanda). Tussen alle varens probeert ook dit bloemetje een straaltje zon mee te pikken. Een piepklein spinnetje, vermoedelijk op uw gsm-scherm niet eens te zien, wacht op een maaltijd die zichzelf bezorgd.

 Even wat dichter met de neus er op om het prachtige hart van de bloem goed te zien.

In dit bos staat ook nog een variant van de Anemone nemorosa, een met gevulde bloemen. 

Best mooi toch?

Een enorme boom ligt in en over het water. Omgewaaid na een stevige storm. Een ouder echtpaar beklaagt zich over deze ongeregeldheid in hun bos. Deze roodwangschildpad maakt er echter dankbaar gebruik van om eens lekker op te warmen. Deze soort komt van origine uit het zuiden van de VS en Mexico. Mensen houden ze in huis of hun vijver maar vaak worden ze na verloop van tijd gedumpt in de natuur. In het relatief koude Nederland kan de soort geen jongen voortbrengen. Voor deze foto moest uiteraard de telelens weer even op de camera.

Ook een aantal vlinders zit heerlijk op te warmen in het zonnetje. Ik ook trouwens. Hieronder de dagpauwoog en de gehakkelde aurelia. Deze soorten kun je zo vroeg in het jaar zien omdat ze als volwassen vlinder in een soort winterslaap overwinteren. Veel andere soorten overwinteren als ei, rups of pop en moeten dus nog even doorgroeien voor ze tevoorschijn komen.

De foto's zijn niet ideaal, maar de vlinders zelf zijn prachtig (vind ik).

Terug naar de bloemetjes. Hieronder een van de vogelmelksoorten, de Ornithogalum nutans. De kelkbladen zijn bijna doorschijnend. 

Als ik een dag later nog even terugkom blijken ze allemaal al te zijn uitgebloeid.

Bekende stinsenplanten zijn ook deze blauwe druifjes ...

 ... en natuurlijk de narcissen. Van deze laatste schijnen wel 300 soorten te bestaan. Deze vind ik door zijn eenvoud mooi.

De meest voorkomende bloeiende plant in dit bos is speenkruid. Eigenlijk geen stinsenplant maar een echte inheemse soort. Ik zoek de grenzen op van scherp en onscherp voor deze foto. Niet iedereen kan die stijl waarderen maar ik hou er van.

Wat niet mag ontbreken in het rijtje stinsenplanten is de boshyacint. Ook hiervan zijn 2 kleurvarieteiten te vinden, de witte en de meer bekende blauwe. Ze staan ook in het Bennebroekerbos, maar niet zo veel als in de Haarlemmerhout waar ik onderstaande plaatjes maak.

Zodra de blaadjes goed aan de bomen zitten verdwijnt de stinsenflora, dus nog heel even genieten.

Wolven

Vrijdag 22 maart mag ik voor mijn werk naar een bijeenkomst waar we de toestand in de wereld van het natuurbeheer bespreken en in het bijzonder praten we over de wolf. We komen bijeen in gebouw in de in bossen achter Paleis 't Loo.
Ik ben vroeg dus dwaal eerst heerlijk wat door het bos. Ik loop vooral door het stuk bos direct achter het paleis. Dit stuk is wat gecultiveerd, waarmee het een mooie overgang vormt van de formele paleistuinen naar het meer natuurlijke bos.
Dicht bij de rand overheerst de parkstijl.
 
Wat verder van de rand krijgt het bos een meer natuurlijk karakter.
De mist van deze ochtend is al bijna opgetrokken, maar de laatste flarden geven nog net wat cachet aan de bosplaatjes.

In het bos zijn veel gegraven beekjes aanwezig, de zogenaamde sprengen.

De sporenkapsels van het sterretjesmos weerspiegelen in het water van een van de sprengen.

  De zon maakt het tot een zeer aangename dag om buiten te zijn.

Een stam van een oude boom is prachtig bekleed met mos.

Even verderop heeft een andere boom al lang geleden het loodje gelegd. In dit geval vind ik zwart-wit wel passend.

Een laatste restant van een paddenstoel.

Toen het paleis werd gebouwd lag het ver van de stad op de hei. Inmiddels liggen de buitenwijken van Apeldoorn tegen het landgoed en de bossen aan. Het zal voor de Apeldoorners dus een ideale plek zijn voor een wandeling op zo'n mooie dag als vandaag.

De temperatuur loopt deze middag op tot 20 graden, dus is het ook heerlijk om gewoon even samen verliefd te genieten van 't zonnetje bij een van de vele vijvers in het bos.

Heel bijzonder is deze begraafplaats in het bos. Hier ligt een aantal van de grotere huisdieren, zoals paarden en pony's, van de koninklijke familie begraven.

In de loop van de middag gaan we met de groep naar de bossen bij Radio Kootwijk. Onder leiding van de plaatselijke boswachters en wolvenexperts mogen we het anders streng verboden militaire terrein in. Hier wonen de wolven blijkbaar lekker rustig. 

Hieronder de lokale boswachter en bevlogen wolvenexpert op de achtergrond. Toevallig een naamgenoot van mij.

Vandaag schiet alleen de fotograaf van dienst zijn plaatjes, dus het gevaar valt mee.

  Er komt hier letterlijk en figuurlijk geen hond.

In een weer apart afgerasterd stuk (de natuur moet wel geregeld worden) grazen 4 wisenten. Deze ooit in het wild uitgestorven grazers zijn dankzij een speciaal fokprogramma weer aan een opmars bezig. De wisent is de Europese variant van de bekende Amerikaanse Bison. Ze zijn net een slagje kleiner.  Ze leven in het wild, maar zijn het niet. Ze zijn zelfs tamelijk schuw. We blijven op gepaste afstand om ze niet te verstoren en voor onze eigen veiligheid

Vele zichtwaarnemingen, video's, wazige foto's, beelden van wildcamera's, sporen, mest en dna-analyses bewijzen het: de wolf heeft zich officieel gevestigd in Nederland. Vooralsnog zijn er beduidend meer wolvenexperts dan wolven, maar ze zijn er toch maar.

Een van de wildcamera's die zeker veel beelden van de groep heeft vastgelegd.

 We zien veel sporen en ....

Uiteindelijk zien we ook een redelijk verse wolvendrol. Het uiterlijk en de geur zijn typisch en onmiskenbaar (voor de kenners). De donkere kleur verraadt dat de eigenaar van dit baksel relatief veel (bloedrijke) ingewanden heeft gegeten. Het is maar dat u het weet.

Ooit zo'n grote groep hoogopgeleide mensen met grote belangstelling om een drol zien staan? Met de smartphone snel een plaatje gemaakt. Conclusie: Oui c'est drôle, zou de fransman zeggen.

Rond half 6 verlaten we het bos weer en keren we terug richting auto's. Nog een kleine wandeling in de late middagzon.

Over de hei richting de parkeerplaats
De zon staat al heel laag als we weer terug zijn op de parkeerplaats bij Radio Kootwijk.

 Radio Kootwijk is toch een zeer markant gebouw zeker zo midden op de hei.

Nu weet u het: ze zijn onder ons....de wolven! 

Overal in de oostelijke helft van het land zijn al waarnemingen en op de Veluwe woont een echt paar c.q. echtpaar zo wilt. Volgend jaar zijn de eerste in Nederland geboren jongen te verwachten. Niet bang zijn hoor, want wolven zijn zeer schuw.