Op 't eigen landgoed

De vakantie is aangebroken. Dat betekent dit keer af en toe een uitstapje, leven in de tuin als het weer het ook maar even toelaat, maar ook wat klussen. De burcht moet weer geschilderd worden en het is redelijk mooi weer. We zijn daarom veel op het eigen landgoed. Dit keer dan ook alleen foto's van eigen wateren en velden. Ik gebruik vooral de macrolens want ons landgoed leent zich niet zo voor vergezichten, als u begrijpt wat ik bedoel ....


Vanaf de oever van onze waterpartij is deze pendelzweefvlieg te zien. Hij zit lekker op een blad van de waterlelie. Vaak worden de zweefvliegen aangezien voor wespen, maar deze prachtige insecten zijn volstrekt ongevaarlijk; ze kunnen niet steken.
In een van onze bloemenweides is een andere zweefvlieg te zien: de doodskopzweefvlieg. Vindt u hem ondanks de wat lugubere naam niet prachtig en bijna aaibaar?
Die doodskopzweefvlieg hierboven is echt zo'n lekker mollig type, maar de pyjamazweefvlieg hieronder is een heel klein slank diertje. Dat zal wel komen omdat hij zo beweeglijk is.



In diezelfde bloemenwei trof ik ook deze kleine wilde bij aan. Typisch zijn onder andere de combinatie van lange antennes en de beharing die de bijen onderscheiden van wespen (meestal kaal) en zweefvliegen (geen/nauwelijks antennes).


Terug naar het water, even kijken naar de vliegen. Hieronder een heel klein vliegje dat ik niet op naam kan brengen. Het lijkt een soort uit de groep slankpootvliegen. Ik dacht eerst even aan een mug, u ook? Best mooi dat metaalachtige groene lijf.

Maar dan deze rakker, .... de grauwe vleesvlieg. Hij kijkt eerst over de bladrand en laat zich dan helemaal zien. Veel insecten zijn van dichtbij erg mooi, maar deze blijf ik lelijk vinden.

Dan maar snel naar iets elegantere soorten: de juffertjes. Uit onze vijver sluipen verschillende individuen van de Ischnura elegans. Alleen de naam vind ik al prachtig. In het Nederlands heten ze lantaarntje, vanwege het blauwe stukje aan het eind van hun lijf. Hieronder het prachtig gekleurde mannetje en daarna het iets minder uitbundige vrouwtje.



Op de vijverplanten blijven verschillende huidjes achter waar de juffertjes zijn uitgekomen. U wist natuurlijk al dat ze het eerste deel van hun leven onder water doorbrengen als ware rovers. Het lege huidje ziet er nog wel monsterachtig uit.
En dan scharrelt er plotseling wat tussen de leliebladeren. Het is een piepklein kikkertje van amper 2 cm. Van de duizenden donderkopjes die onze vijver bevolkten is dit een van de weinige zwemmertjes die het tot dit stadium heeft weten te schoppen. Een stoer en tegelijk grappig diertje.


Na een klein regenbuitje valt er door het oog van de macrolens even een mooi beeld te zien van waterdruppels op de vijverplanten. Net een klein kerstboompje.
Tja, u wist vermoedelijk al dat er heel wat rond vliegt door het luchtruim van Graan voor Visch, maar met een macrolens in plaats van de telelens van de spotters levert het toch andere plaatjes op.
Nou, dat was het voor dit moment. Morgen, als het weer het toelaat, ga ik verder met schilderen, maar ik houd wel constant in de gaten of er nog iets spannends voorbij vliegt. Dan bedoel ik natuurlijk niet alles wat van de plaatselijke luchthaven komt.

Geen Common linnets wel andere gewone soorten

Nadat de Common linnet (= kneu) door het songfestival bekend is geworden is het tijd om andere common species onder de aandacht te brengen. Het oorspronkelijke mannetje van De Common linnets kon geloof ik het vrouwje niet bijhouden en is nu alleen (= sneu). Rare vogels die artiesten.

We beginnen met een gewone vogel die zijn nest had gehakt in een boom vlak achter ons huis: de grote bonte specht. Het geluid van de jongen is de hele dag te horen. Heel regelmatig komt een van de ouders een bek met insecten brengen. Op beide foto's zien we het mannetje, met zijn rode achterhoofd, voer brengen.
Het zijn niet de meest briljante fotos, maar omdat het zo'n leuke vogel is heb ik ze toch maar opgenomen in dit blogje.








Van de vogels naar hele gewone plantjes: de grassen. Ik heb van een aantal heel gewone soorten in het parkje bij onze buurt wat bloeiaren gefotografeerd. Ietsje inzoomen en zorgen voor een rustige achtergrond levert een mooi beeld op. Misschien dat echte scherpte nog ontbreekt.




En wat dacht u van deze grote brandnetel. Als je goed kijkt is de bloei best mooi. Ik kies bewust voor een geringe scherptediepte.
 

Nog zo'n heel gewoon bermplantje, de smalle weegbree. Deze soort heeft van die leuke bloeiaartjes. Wist u trouwens dat als u zich geprikt heeft aan de brandnetel hierboven dan de bladeren van de smalle weegbree weer goed helpen tegen de jeuk. 

 





















Dan iets kleurrijkers: de bloem van de gewone braam. Mooi hè zo'n bloemetje helemaal vol met meeldraadjes. De braam hoort tot de familie van de roosachtigen. Je kunt het een beetje zien.
 


In de duinen groeit een ander lid van deze familie: het duinroosje. Die roosjes zijn weer geliefd bij de rozenkevertjes die hier met velen op één bloempje zitten.
 

Een ander bloemetje uit de familie van de roosachtigen is het geel nagelkruid, dat je zowel in de duinen als de stad kunt tegenkomen. Dit exemplaar groeit vlak bij ons huis.



In de duinen leven ook veel zandhagedissen. Ik vond op een parkeerplaatsje een exemplaar dat zich goed had aangepast aan de 2-dimensionale wereld van de wegverhardingen. Het was wel zijn laatste trucje ...

Ik sluit af met twee redelijk algemene bloempjes die er wel spectaculair uitzien: de rietorchis en de lathyrus wikke.
In Hoofddorp staan honderden rietorchissen. Ze zijn niet zo groot als de tropische orchideën, maar als je goed kijkt toch echt prachtig.
 
 








 
Veel mensen hoorden in het songfestival-liedje van de Common Linnets de schoonheid van de eenvoud en het feit dat ze mooi in beeld waren gebracht hielp zeker mee bij het succes. Dat geldt ook een beetje voor de gewone planten- en diersoorten in onze directe omgeving. Als je het juist in beeld brengt ...


Meerjazz

Dit keer geen natuurfoto's of landschappen, maar een impressie van MeerJazz; een jaarlijks terugkerend feest in Hoofddorp. Een heel weekend lang van 's middags tot 's avonds optredens van diverse groepen. 
Het begrip Jazz wordt ruim geïnterpreteerd en er zijn bands van het kaliber: beroemd, lokaal beroemd of goed bewaard geheim. Een beetje horeca en goed weer er bij en het feest kan beginnen. 
Ik geniet van de muziek, het weer, af en toe een wijntje en observeer vooral de expressie van mensen; zowel artiesten als publiek. Hier een kleine selectie van de foto's. Ik gebruik vooral de telelens en zorg voor een geringe scherptediepte.
De bands hebben bijna allemaal prachtige namen, alleen deze heet heel Hollands: Jan Wouter Oostenrijk. Nou Hollands is misschien niet het juiste woord.... De muziek daarentegen is een exotisch mix van jazz, blues en Arabische klanken. Ze noemen het Sharqi blues. Echt, heel apart. De mannen kijken vooral strak en cool.                                                           
            



Stom toeval of opzet dat deze artiest met een roze bril onder dit spandoek gaat staan. Door een roze bril zie je natuurlijk vooral oplossingen.









Hij speelt in het Stroat ensemble uit het oosten van 't land. Een grote Brass band met kleurige types, swingende muziek en veel lol. 
Bloazen maar, zo hard je kunt ...


De band hieronder bestond uit zeer jonge jongens (of wordt ik gewoon oud) waar het plezier van af spat. Jungle by Night. Uit Amterdam en het swingt als een trein. Waar komt die zegswijze eigenlijk vandaan?
Spetterende blazers .....









.... en een wat dromerig kijkende congaspeler.
Het publiek was divers, van jong tot oud. De laatste categorie is zeker niet oververtegenwoordigd, maar soms iets interessanter om te fotograferen. Vandaar onderstaande plaatjes. Verder opvallend veel zonnebrillen en het advies is dan blijkbaar: strak kijken en cool zijn.


De heren hieronder spannen wel de kroon. Ze waken over onze veiligheid. In al hun onopvallendheid zijn ze toch zeer opvallend!

Er zijn echter ook mensen die gewoon zichtbaar genieten. De een iets uitbundiger dan de ander.



Zoals ik al zei, waren er zeker niet alleen ouderen. Er waren ook genoeg ouders met kinderen. Sommige kinderen zijn geboeid door de optredens andere meer vermoeid.

                         
Ook ouders zonder kinderen.
De dame hieronder behoort tot een klein animatieteam dat ballonnen uitdeelt aan de kinderen. Zou ze ook denken: "hmmm, lekker zonnetje, goeie muziek ...even geen schreeuwende kinderen" ....?
Helemaal uit Boedapest komt de band Group ‘N' Swing. Op Youtube klinken ze redelijk, maar hier waren ze echt TOP! De zanger leek qua stem erg op Michael Bublé. Gekleed in een strak krijtstreeppak ...
... begeleid door stug doorspelende gitaristen ...












... en een strakke, hardwerkende drummer ...
... ook weer swingende blazers ....                                                             

 


... en een echte diva!
Na dit spektakel kijken en luisteren we naar een trio dat fantastisch mooi en klein speelt:Trio Elzz. Ook weer zo'n mooie naam. Echte pro's, met passie en plezier zo te zien aan de bassist van het stel. 
Als je goed kijkt zie je dat z'n vingers te snel waren voor mijn sluitertijd waardoor ze onder de snaren lijken te liggen.










We spreken ze nog even na afloop onder het genot van een glaasje bij de wijnbar. Ja, de artiesten lopen hier gewoon los rond. In het wild ....




De laatste band waar we van genieten speelt vooral Braziliaanse ritmes; een licht onderkoelde swing; Mrs. Smit and the boys from Brazil. Op de foto staat denk ik een van 'de boys from Brazil'.
Vooral de achtergrond vocals maken een kleurrijk plaatje.
Een heerlijk weekend vol met muziek!