Hier wilt u niet wonen ...

Haarlemmermeer, ik ken veel mensen die er absoluut niet willen wonen. Veel te dicht bij Schiphol, drukte, lawaai, et cetera. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen, maar er zijn ook echt stille hoekjes en er is ook veel moois te zien hoor. Ik ken trouwens ook mensen die gek zijn op al die vliegtuigen. Zo gek zelfs dat ze er wel de hele dag naar kunnen kijken en er hun beroep van hebben gemaakt er enthousiast over te schrijven. Alles heeft zo z'n schoonheid. Het is maar net hoe je kijkt.

Ik geniet iets meer van de natuur in mijn directe omgeving, da's dan weer mijn afwijking. Neem nou eens deze doodgewone klaproos, zowel bloeiend als uitgebloeid toch een plaatje.

Of de margrieten. Het is maar net hoe je er naar kijkt, maar ook op ooghoogte vind ik ze prachtig

En kamille, ook zo'n doodgewone plant die in bijna elke berm te vinden is. De groene vleesvlieg die er op zit behoeft natuurlijk al helemaal geen introductie. Best grappig om te zien hoe hij zijn pootjes afveegt. Niet te veel over nadenken dat deze soort ook ziekten als typhes en cholera kan overbrengen.

 

Nog zo'n uiterst gewoon plantje de akkerdistel. Overal te vinden in mijn directe woonomgeving.

Even verderop bloeit een iets meer bijzondere soort, de moeraswespenorchis. Ik hoefde er niet diep het moeras voor in, maar gewoon te vinden in de berm van een woonwijk.

In diezelfde berm groeit ook massaal de rietorchis.

Dit weekschildkevertje kruipt toevallig voorbij, nog nat van de ochtenddauw. Duidelijk te zien is dat hij in een bloem van het stuifmeel heeft zitten snoepen.

In het nabijgelegen recreatiebos zijn niet alle planten even spontaan opgekomen maar aangeplant. Ook dat kan prachtige plaatjes opleveren al weet ik niet altijd de soortnamen zoals van deze zonnebloemachtige.

Op een leliesoort is een piepklein kevertje, hooguit enkele millimeters groot, op pad de wijde gele wereld in.

Als laatste dit insect. Ik twijfel even wat het is, een bijtje, nee een hommeltje, maar hij heeft wel van die grote vliegenogen, nou dan kan het eigenlijk niet meer missen: het is de hommelbijvlieg. Echt waar, niet verzonnen!  Door het witte achterlijf kun je ook nog zien dat het een vrouwtje is.

Nou dat was weer een mooi rondje Hoofddorp, toch? Okay, ik moet vooral de macrolens gebruiken en niet te veel prachtige landschapsfotos willen maken.Tenzij je van vliegtuigen houdt natuurlijk.

goed beschouwd ....

Geïnspireerd door foto's van collega fotografen ga ik maar weer eens vroeg op pad. Niet gepland, maar ach, ik was toch wakker, het weer prima en dus de fototas gepakt en in mijn directe omgeving aan het werk. Oefening baart kunst luidt het motto van een van mijn favoriete medebloggers. Helemaal waar, dus ik experimenteer er maar weer eens op los. Hierbij de meest bezienswaardige resultaten. Vooral de macrolens was mijn grote vriend dit keer en de onderwerpen heel triviaal.

Wilde peen met een lage ochtendzon. Daucus carota is de wetenschappelijke naam, die heb ik altijd zo mooi gevonden dat ik die vanaf het eerste moment heb onthouden.
 
Dan de braam. Vraag me niet precies welke soort. Op wat voedselrijke plaatsen kan deze plant goed woekeren. Voor heel veel insecten is dit een belangrijke nectarplant.

Speerdistel. Oeps zo dichtbij wordt ik er bijna scheel van als je er goed naar kijkt. Daarom hieronder iets meer afstand genomen. Soms gewoon beter.

Ineens valt mijn oog op het licht dat door het gekrulde blad van deze hazelaar valt. Ik heb nog even gewacht om te kijken of die vlieg waarvan je net de schaduw ziet nog een stukje opschoof. Helaas niet.

In een donker hoekje kruipt deze bosrank tegen de bomen. Tussen de brandnetels probeer ik een plekje te vinden om een mooie achtergrond te krijgen en de juiste scherptediepte. Dit is de meest geslaagde poging ....

Nou ja, goed beschouwd zijn die brandnetels met een klein beetje tegenlicht ook wel de moeite waard. Uit de serie 'de groenen' van een bekend verfmerk, is de associatie die bij me op komt.
Bij deze bloeiende liguster probeer ik verschillende diaframastanden om de juiste scherptediepte te krijgen, Niet te veel en niet te weinig scherptediepte blijkt het mooiste.

Een nog niet uit de kluitengewassen berenklauw trekt mijn aandacht als ik een stukje over de Geniedijk loop. Ook hier probeer ik diverse diafragma's. Uiteindelijk vind dit het mooiste.

Deze rode weekschildkevers (wie verzint die namen?) zijn erg aan elkaar gehecht. Achteraf niet helemaal tevreden over het gekozen standpunt en de belichting. Hij kwam net door de ballotage.
Even verderop op de Geniedijk grazen koeien. Ik heb direct in mijn hoofd welk plaatje ik graag zou willen schieten en sluip naar ze toe. Ondertussen snel de macrolens wisselen voor de telelens. Laten de dames vandaag nou eens volledig mee te werken :-)

Na twee uur te hebben rondgekropen krijg ik zin in koffie. Het zonlicht wordt bovendien al snel te fel, dus het mooie licht verdwijnt. Tijd om weer naar huis te gaan dus. Dat was wel weer even een lekker rondje oefenen.
 

Quo Vadis

Tja, een mooie zondagochtend. De tijd aan mezelf. Waarheen zal de reis vandaag leiden? Via de rand van de Haarlemmermeer richting de duinrand besluit ik.
Bij Cruquius is een verlaten betonfabriek mijn eerste stop.
Dit schip ligt afgemeerd, maar werd hier slechts volgeladen met boodschappen van een Zaanse grootgrutter. Waarheen zal de reis gaan van deze filosofische schipper?

Een groep oude mannen (kunnen wel mijn leeftijd zijn ha ha) is op pad voor misschien wel een rondje Haarlemmermeer (64km). Door bewerking heb ik ze iets sneller doen ogen dan ze in werkelijkheid gingen. Bewerkingsgrapje om het eens te proberen.

De natuur neemt langzaam weer bezit van het betonnen fabrieksterrein.

Plezierjachtjes zijn op weg naar groter water om te zeilen.

Pinksterbloemen langs de waterkant zien alles voorbij komen en dat in een heerlijk ochtendzonnetje. Echte fotografen proberen direct zonlicht op hun onderwerpen te vermijden, maar ach, ik vind het wel vrolijk.

Ik rijd door richting de duinen. Bij een oud klooster in Vogelenzang ontvouwen de beuken hun frisse nieuwe blaadjes..

De eerste lelietjes-der-dalen staan daar ook al te bloeien.

Ze staan trouwens ook in mijn tuin, waar ik later onderstaande foto maak met heel ander licht. Ze staan er een beetje dromerig bij. Dat hele kleine zwarte vlekje links van de bloemen blijkt een werkelijk minuscuul slakje. Daarom heb ik het maar niet uit de foto gepoetst.

Naast het klooster niet de Heiland, maar wel een mooi weiland. Er staan onder andere paardenbloemen. Het is een beetje een clichéplaatje, maar uitgebloeide paardenbloemen blijven fascineren.

Onder een nog bloeiend exemplaar tref ik deze mier aan. Wat zou ze doen hier?

Hoewel het nog redelijk vroeg is, is het me hier al veel te druk. Hordes racefietsers, recreatiefietsers en hardlopers. Wat zijn we toch een actief volkje. Ik heb genoeg gezien hier. Snel naar huis voor een heerlijk bakkie koffie.
In het avondzonnetje maak ik nog een klein rondje in mijn woonplaats. Op een verlaten industrieterreintje geniet dit konijn ook van de late namiddag zon.

Even verderop schijnt de lage zon prachtig door de varen.

Dat was weer een heerlijk dagje met mooie momentjes. En dat allemaal in een straal van 10km rond mijn huis!

romantische foto's of gewoon niet scherp?

Bloemen van dichtbij fotograferen met de macrolens levert soms al bijzondere plaatjes op. Door te spelen met onscherpte bijvoorbeeld door dubbele belichting toe te passen creëer je nog weer een andere sfeer. Verfoeid door sommigen, maar bewonderd door anderen. Een eerste oefening van mij met deze technieken laat ik graag even zien. Tevreden, nee nog lang niet. Wel intrigerend om mee door te gaan.

Als eerste prachtige tulpen gewoon scherp maar met weinig scherptediepte.

 Dan een zacht in de wind wiegend tulpje dubbel belicht.

 En nog een. Een lichte zweem van onscherpte geeft een romantisch tintje.

Ook deze kleine bosannemonen doen het goed. Door het relatief donkere weer waren ze nog niet helemaal open, maar misschien daardoor extra mooi.

 Ook deze vergeten we niet.

De witte damastbloemen in een donker hoekje geven met een dubbele belichting een feeëriek sfeertje.

 Nogmaals tegen een groene achtergrond.

 

Deze boshyacint is dan weer gewoon scherp genomen maar door de hoek waaronder het licht binnenvalt ontstaat er toch een zachte zweem.

En dan als laatste een duinviooltje. Ook scherp maar wel met heel weinig scherptediepte voor een bijzonder effect.

Ik hoop dat u deze technieken kunt waarderen. Ik heb er plezier in en ga mijn best doen me meer te bekwamen in deze technieken.

Eindelijk weer .....

Veel te lang niet op pad geweest om te fotograferen. De prille vaardigheid is daardoor al weer wat weggezakt. Het was heerlijk weer vandaag, alle voorjaarsbodes dienen zich aan dus de hoogste tijd op de camera weer eens serieus ter hand te nemen. Even niet al te ingewikkelde plaatjes om er weer in te komen. Ook gewoon in de buurt van Hoofddorp gebleven, want met een scherp oog (en een macrolens) is er genoeg te zien. Verder niet te veel tekst; gewoon genieten van de plaatjes.

We beginnen echt simpel, met de narcis. Dit is er een uit de categorie 'trompetnarcissen'.

Het zomerklokje, met die zo typische groene stippen. Hij bloeit trouwens altijd in het voorjaar! Logisch toch?

 

nog meer narcissen ...

 De prachtig blauwe sterhyacint of Scilla.

In een plantenbak treffen we deze viooltjes aan.

Ook de wilgen staan in bloei. Vooral als de zon er doorheen schijnt, zijn het prachtige bloempjes.

 Helleborus of nieskruid.

 De witte variant van de Annemone blanda.

 De prachtig okergele stamper van de krokus.

 Achter ons huis staat de ereprijs al te bloeien in het gras.

 Aan het einde van mijn rondje stuit ik op deze knalrode tulpjes.

Heerlijk zo'n lentedag.

De volgende keer weer oefenen met iets serieuzere technieken.