In de herfst ontstaat bij heel veel fotografen de paddenstoelentrek; ze trekken er dan massaal op uit om paddenstoelen (ik kan maar niet wennen aan de tussen-n) te fotograferen. De meeste foto's zijn al lang niet meer origineel, maar ook ik ontkom niet aan het trekgedrag en neem er een dag vrij voor. Samen met Gerrit Stam, die mij ooit enthousiast maakte het fotograferen weer op te pakken, duik ik op vrijdag het bos in tussen Hilversum en Baarn.
De ochtendzon doet het vochtige bos dampen. De zon blijft ons helaas niet de hele dag verwarmen, maar op een klein buitje na, blijft het een lekkere dag. Mijn neus is misschien iets te veel naar de grond gericht deze dag om alle mooie boslandschapsbeelden waar te nemen. Deze foto maak ik al direct aan het begin van de wandeling terwijl de macrolens al op de camera zit.
De eerste foto van paddenstoelen maak ik al naast de parkeerplaats. Even opgezocht en dit blijkt de narcisridderzwam te zijn. Een algemene soort van beukenbossen op voedselrijke zandgronden.
We lopen verder het bos in door een mooie beukenlaan. Tussen de geel, groen en roodbruin gekleurde blaadjes steken overal paddenstoeltjes de kopjes op. Hieronder een mycenasoort.
Dit lijken wel bos-champignons, maar ik weet het echt niet zeker. Door een minimale scherptediepte en wat grasjes direct voor de lens, ontstaat een beetje dromerig effect. Een trucje dat ik graag toepas.
Voor deze opname, en verschillende andere trouwens ook, heb ik de camera stevig tegen de grond gedrukt in het dikke bladertapijt. De omgekrulde rand van deze zwam steekt maar net boven de bladeren uit. Het gefilterde zonlicht zorgt voor de warme gloed.
Onderstaande paddenstoelen staan iets hoger op de stelen. Door randjes van bladeren dicht voor de lens te laten liggen ontstaat ook hier het dromerige effect.
Een stukje van het pad af (ssssht) is een plek begroeid met schapengras. Het is nog drijfnat van de regen die daags ervoor is gevallen. De zon maakt van alle druppeltjes kleine pareltjes. Verscholen in dat gras groeien weer voornamelijk mycena's. Ik moet een klein beetje tuinieren om enkele exemplaren een beetje vrij voor de lens te krijgen. Ik probeer het tegenlicht te gebruiken om de mooie schittering te laten zien.
Hieronder een wat rustiger beeld maar nog steeds duidelijk schuin invallend tegenlicht.
Op een boomstammetje groeien deze bloedsteelmycena's (denk ik). Hier kies ik iets minder invallend zonlicht. Misschien had de scherpstelling net even beter gemoeten, maar ik vond 'm toch de moeite waard.
Door te belichten op de donkere onderkant van de paddenstoel, waar heel zacht het licht doorheen schijnt, wordt de in werkelijkheid lichte omgeving erg onderbelicht. Daardoor wordt deze paddenstoel mooi geïsoleerd van de omgeving. In de nabewerking versterk ik dat effect nog wat.
Deze mycena's staan in de diepe schaduw. Ook hier gebruik ik het tegenlicht en houd ik de foto ook bewust iets onderbelicht. Daardoor ontstaat een mysterieus nachtelijke sfeer. Ik vind het wel mooi.
Om een uur of drie houden we het voor gezien. Heel veel foto's gemaakt. Na een strenge selectie thuis hield ik er nog 45 over. Kill you darlings is daarna het devies om de beste foto's over te houden voor dit blogje. Beste is dan overigens in belangrijke mate een kwestie van smaak. Mijn smaak in dit geval. Ik zie nog wel ruimte voor verbetering, dus moet nog wel een keer op pad. Naast de foto's blijft de herinnering aan een heerlijke dag in het bos waar de geur van de herfst hangt en het zonlicht de herfstkleuren mooi laat uitkomen.
