Zaterdagochtend. Weerberichten gecheckt en na 9:00 uur wordt het er goed weer voor. De jacht op de borsten, blauwborsten wel te verstaan. Martin, Paul en ik rijden vanwege alle noodzakelijke sociale maatregelen elk in de eigen auto naar de polder Groot Mijdrecht.
Op gepaste afstand van elkaar en de andere vroege wandelaar speuren we het rietmoeras af. Vrijwel direct horen we ze en zien we ze heen en weer fladderen.
Idealiter zou er een op zo'n rietsigaar moeten zitten en zingen. Maar goed, zo'n geluk hebben we niet. We zien en horen er wel genoeg.
Half verscholen in het riet of tussen de takjes zien we ze wel. Leuk, maar niet voor de foto. Takkenvogels zijn het dan.
Een 'zwartborstje' toont zich wat beter. Ook leuk zo'n mannetje rietgors. Ze maken ook van die leuke geluidjes. Nadoen kan ik het echt niet.
Lekkere borstjes, oftewel ganzen, laten zich ook zien. Heeft u het wel eens geprobeerd, ganzenborst. Prima te doen zolang er niet te veel vlieguren mee gemaakt zijn.
Die grauwe ganzen zijn altijd erg alert. Als je ook maar iets
in hun richting komt, gaan ze op de vleugels. Zou het komen door de jagers
die hoorbaar actief zijn verderop in de polder.
Verder lopend komen we op de dijk deze witte kwikstaart tegen, een van onze meest algemene broedvogels. Ook een zwartborstje zeg maar. Wit is ie trouwens niet maar meer grijs-blauw.
Daar vlak bij grazen de schapen. De lammetjes zijn duidelijk ook op zoek naar de borst. Moeders is geduldig.
Verderop een vogelgeluidje waar ik altijd heel vrolijk van wordt: puttertjes. Helaas wat hoog in de boom en natuurlijk ook tussen de takken. Toch wordt ik blij van deze beigeborstjes.
Hoog over ons hoofd vliegt mevrouw bruine kiekendief. Deze in Nederland uiterst schaarse broedvogel is toch een bijzondere waarneming. Geen briljante foto helaas; een bewijsplaatje zeg maar.
Twee rietgorzen zijn druk met pluizen. Helaas hebben we hier tegenlicht. Niet ideaal natuurlijk. Flink overbelichten en aan de slag in de nabewerking. Het levert hele zachte beelden op. Je vindt het mooi of niet. Ik houd er wel van.
Even verderop nog meer rietgorzen. Hieronder een vrouwtje.
... en hier een mannetje. Er staat een zacht briesje waardoor zijn verenpakje een beetje door elkaar waait. Hij zingt
I'am Singing in the wind ik zweer het, echt waar!
En dan... eindelijk een blauwborst wat beter voor de lens. Niet de ideale foto, maar ik ben er toch blij mee.
Nou dat was het dan. Met (sociale) afstand het beste rondje van de ochtend.
