Vroege voorjaar van dichtbij

Begin maart, de eerste stinsenplanten staan in bloei. Stinsenplanten zijn soorten die we uit verre streken hierheen hebben gehaald om ons kikkerlandje wat meer kleur te geven. Deze mulicultiflora wordt nu hoog gewaardeerd. Hoe anders kan het gaan als multiculti niet over planten gaat ...

In onze tuin staat de Heleborus mooi te zijn. Doordat de bloemen zo laag boven de grond staan zijn ze eigenlijk nooit smetteloos wit. Na de vele regen zitten er altijd wel kleine modderspatjes op.

Achter onze tuin in de wijk staan her en der toefjes met krokussen. Ze beginnen me te fascineren. Hoe leg je die nou mooi vast? Hier nog wat stijfjes in het prille zonlicht.

Ik vertrek richting Heemstede waar de bermen en bossen van de oude landgoederen vol staan. Landgoed Overplaats/De Hartenkamp lijkt me een goede plek. Ooit bestudeerde Linnaeus hier de planten, dus zal er voor een amateur zoals ik ook wel wat te zien zijn.

De macrolens op de camera en het bos in. Ver hoef ik niet want meteen bij de ingang staat al een veld vol. Op de knieën laag bij de grond zoek ik een mooie compositie.

Toch nog iets dichterbij met volledig open diafragma om een mooie onscherpte te krijgen. Ik versterk dit effect thuis nog iets in de nabewerking.

 Een beetje meer afstand levert misschien toch wel mooiere plaatjes op.

 

Dit exemplaar heeft  een bloemblaadje open gezet voor een blik naar binnen.

Nog iets meer afstand om een fractie te laten zien van de hoeveelheid.

Voor een nog lager standpunt lig ik languit in het gras wat me behalve dit plaatje ook wat grinnikende blikken oplevert van een voorbijganger.

 

Met een beetje nabewerking kun je een mierzoet romantisch  plaatje van maken. Voor de liefhebbers zeg maar ...

Ik maak ook een paar opnamen van de Scilla's of sterhyacinten. De soort hieronder (Scilla mischtschenkoana) heeft hele tere kleuren. Ik ben niet echt tevreden over de achtergrond, maar hij kan er mee door.

Op het landgoed staan ook heel veel sneeuwklokjes. Ook zo'n heerlijke voorjaarsbode.

Vanwege de wat langere en smalle vorm van deze planten heb ik de camera een kwartslag gedraaid voor een portrait opname.  Ik zoek naar die witte wolkjes van onscherpte voor een bijzonder effect.

Hier was ik vooral naar op zoek: die ene die iets geïsoleerd staat in een veld van soortgenoten.

Ik moest voor deze plat op de buik. Beetje jammer dat ook de brandnetels al boven de grond beginnen te komen.

Het begint wat drukker te worden met wandelaars meestal met hond. Voor mij tijd om thuis op te warmen met een kop koffie!

Heerlijk als het voorjaar zich zo aankondigt!

Hier wilt u niet wonen ...

Haarlemmermeer, ik ken veel mensen die er absoluut niet willen wonen. Veel te dicht bij Schiphol, drukte, lawaai, et cetera. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen, maar er zijn ook echt stille hoekjes en er is ook veel moois te zien hoor. Ik ken trouwens ook mensen die gek zijn op al die vliegtuigen. Zo gek zelfs dat ze er wel de hele dag naar kunnen kijken en er hun beroep van hebben gemaakt er enthousiast over te schrijven. Alles heeft zo z'n schoonheid. Het is maar net hoe je kijkt.

Ik geniet iets meer van de natuur in mijn directe omgeving, da's dan weer mijn afwijking. Neem nou eens deze doodgewone klaproos, zowel bloeiend als uitgebloeid toch een plaatje.

Of de margrieten. Het is maar net hoe je er naar kijkt, maar ook op ooghoogte vind ik ze prachtig

En kamille, ook zo'n doodgewone plant die in bijna elke berm te vinden is. De groene vleesvlieg die er op zit behoeft natuurlijk al helemaal geen introductie. Best grappig om te zien hoe hij zijn pootjes afveegt. Niet te veel over nadenken dat deze soort ook ziekten als typhes en cholera kan overbrengen.

 

Nog zo'n uiterst gewoon plantje de akkerdistel. Overal te vinden in mijn directe woonomgeving.

Even verderop bloeit een iets meer bijzondere soort, de moeraswespenorchis. Ik hoefde er niet diep het moeras voor in, maar gewoon te vinden in de berm van een woonwijk.

In diezelfde berm groeit ook massaal de rietorchis.

Dit weekschildkevertje kruipt toevallig voorbij, nog nat van de ochtenddauw. Duidelijk te zien is dat hij in een bloem van het stuifmeel heeft zitten snoepen.

In het nabijgelegen recreatiebos zijn niet alle planten even spontaan opgekomen maar aangeplant. Ook dat kan prachtige plaatjes opleveren al weet ik niet altijd de soortnamen zoals van deze zonnebloemachtige.

Op een leliesoort is een piepklein kevertje, hooguit enkele millimeters groot, op pad de wijde gele wereld in.

Als laatste dit insect. Ik twijfel even wat het is, een bijtje, nee een hommeltje, maar hij heeft wel van die grote vliegenogen, nou dan kan het eigenlijk niet meer missen: het is de hommelbijvlieg. Echt waar, niet verzonnen!  Door het witte achterlijf kun je ook nog zien dat het een vrouwtje is.

Nou dat was weer een mooi rondje Hoofddorp, toch? Okay, ik moet vooral de macrolens gebruiken en niet te veel prachtige landschapsfotos willen maken.Tenzij je van vliegtuigen houdt natuurlijk.

goed beschouwd ....

Geïnspireerd door foto's van collega fotografen ga ik maar weer eens vroeg op pad. Niet gepland, maar ach, ik was toch wakker, het weer prima en dus de fototas gepakt en in mijn directe omgeving aan het werk. Oefening baart kunst luidt het motto van een van mijn favoriete medebloggers. Helemaal waar, dus ik experimenteer er maar weer eens op los. Hierbij de meest bezienswaardige resultaten. Vooral de macrolens was mijn grote vriend dit keer en de onderwerpen heel triviaal.

Wilde peen met een lage ochtendzon. Daucus carota is de wetenschappelijke naam, die heb ik altijd zo mooi gevonden dat ik die vanaf het eerste moment heb onthouden.
 
Dan de braam. Vraag me niet precies welke soort. Op wat voedselrijke plaatsen kan deze plant goed woekeren. Voor heel veel insecten is dit een belangrijke nectarplant.

Speerdistel. Oeps zo dichtbij wordt ik er bijna scheel van als je er goed naar kijkt. Daarom hieronder iets meer afstand genomen. Soms gewoon beter.

Ineens valt mijn oog op het licht dat door het gekrulde blad van deze hazelaar valt. Ik heb nog even gewacht om te kijken of die vlieg waarvan je net de schaduw ziet nog een stukje opschoof. Helaas niet.

In een donker hoekje kruipt deze bosrank tegen de bomen. Tussen de brandnetels probeer ik een plekje te vinden om een mooie achtergrond te krijgen en de juiste scherptediepte. Dit is de meest geslaagde poging ....

Nou ja, goed beschouwd zijn die brandnetels met een klein beetje tegenlicht ook wel de moeite waard. Uit de serie 'de groenen' van een bekend verfmerk, is de associatie die bij me op komt.
Bij deze bloeiende liguster probeer ik verschillende diaframastanden om de juiste scherptediepte te krijgen, Niet te veel en niet te weinig scherptediepte blijkt het mooiste.

Een nog niet uit de kluitengewassen berenklauw trekt mijn aandacht als ik een stukje over de Geniedijk loop. Ook hier probeer ik diverse diafragma's. Uiteindelijk vind dit het mooiste.

Deze rode weekschildkevers (wie verzint die namen?) zijn erg aan elkaar gehecht. Achteraf niet helemaal tevreden over het gekozen standpunt en de belichting. Hij kwam net door de ballotage.
Even verderop op de Geniedijk grazen koeien. Ik heb direct in mijn hoofd welk plaatje ik graag zou willen schieten en sluip naar ze toe. Ondertussen snel de macrolens wisselen voor de telelens. Laten de dames vandaag nou eens volledig mee te werken :-)

Na twee uur te hebben rondgekropen krijg ik zin in koffie. Het zonlicht wordt bovendien al snel te fel, dus het mooie licht verdwijnt. Tijd om weer naar huis te gaan dus. Dat was wel weer even een lekker rondje oefenen.
 

Quo Vadis

Tja, een mooie zondagochtend. De tijd aan mezelf. Waarheen zal de reis vandaag leiden? Via de rand van de Haarlemmermeer richting de duinrand besluit ik.
Bij Cruquius is een verlaten betonfabriek mijn eerste stop.
Dit schip ligt afgemeerd, maar werd hier slechts volgeladen met boodschappen van een Zaanse grootgrutter. Waarheen zal de reis gaan van deze filosofische schipper?

Een groep oude mannen (kunnen wel mijn leeftijd zijn ha ha) is op pad voor misschien wel een rondje Haarlemmermeer (64km). Door bewerking heb ik ze iets sneller doen ogen dan ze in werkelijkheid gingen. Bewerkingsgrapje om het eens te proberen.

De natuur neemt langzaam weer bezit van het betonnen fabrieksterrein.

Plezierjachtjes zijn op weg naar groter water om te zeilen.

Pinksterbloemen langs de waterkant zien alles voorbij komen en dat in een heerlijk ochtendzonnetje. Echte fotografen proberen direct zonlicht op hun onderwerpen te vermijden, maar ach, ik vind het wel vrolijk.

Ik rijd door richting de duinen. Bij een oud klooster in Vogelenzang ontvouwen de beuken hun frisse nieuwe blaadjes..

De eerste lelietjes-der-dalen staan daar ook al te bloeien.

Ze staan trouwens ook in mijn tuin, waar ik later onderstaande foto maak met heel ander licht. Ze staan er een beetje dromerig bij. Dat hele kleine zwarte vlekje links van de bloemen blijkt een werkelijk minuscuul slakje. Daarom heb ik het maar niet uit de foto gepoetst.

Naast het klooster niet de Heiland, maar wel een mooi weiland. Er staan onder andere paardenbloemen. Het is een beetje een clichéplaatje, maar uitgebloeide paardenbloemen blijven fascineren.

Onder een nog bloeiend exemplaar tref ik deze mier aan. Wat zou ze doen hier?

Hoewel het nog redelijk vroeg is, is het me hier al veel te druk. Hordes racefietsers, recreatiefietsers en hardlopers. Wat zijn we toch een actief volkje. Ik heb genoeg gezien hier. Snel naar huis voor een heerlijk bakkie koffie.
In het avondzonnetje maak ik nog een klein rondje in mijn woonplaats. Op een verlaten industrieterreintje geniet dit konijn ook van de late namiddag zon.

Even verderop schijnt de lage zon prachtig door de varen.

Dat was weer een heerlijk dagje met mooie momentjes. En dat allemaal in een straal van 10km rond mijn huis!