Rondje Macro -Schinkelbos

Zondagochtend 06:15 sta ik met Gert en Arjen van onze fotoclub klaar op de parkeerplaats van het Schinkelbos voor een rondje macrofotografie. Het Schinkelbos is een afwisselend natuurgebiedje dat in 1999 is aangelegd en direct grenst aan het Amsterdamse bos.Het ligt vlak bij Schiphol-Oost. 

Het is al lang licht, maar de zon is verscholen achter een sluier van wolken. Helaas geen dauw maar wel mooi zacht licht.

Hoewel we midden in een hittegolf zitten, gaan we duidelijk richting het einde van de zomer. De meeste planten zijn uitgebloeid en het zaad rijpt. Deze akkerdistels leggen het lot van hun nageslacht in handen van de wind.

Nog meer potentieel nageslacht.De gewone oeverlibel is net bezig te ontwaken. Een minuut later wappert hij even hard met zijn vleugels en vertrekt zonder zich bij de verkeerstoren te melden, althans ik hoorde het niet.Een zweefvlieg, ik vermoed de pyjamavlieg, snoept wat van de nectar als ontbijt.Nog een vlieg aan de ontbijttafel. Geen idee hoe deze heet.Wilde peen, inpakken of hier opeten vroeg de spin.Slakken waren er genoeg. Ze geven zo hun eigen draai aan  het leven.Wat ziet mijn oog daar? Zou zo'n oog op een steeltje nou ongeveer hetzelfde effect hebben als mijn macrolens?

Op de terugweg is de zon inmiddels achter de wolken vandaan gekomen. De nog lage zon zorgt voor mooi tegenlicht.Dan even een vraag: moet een foto altijd scherp zijn of kan een creatieve compositie juist interessanter worden bij onscherpte? Een van de leden van de fotoclub riep al eens dat scherpte zwaar wordt overschat. Midden in een veldje kamille dacht ik het maar eens uit te proberen. Ik vind het wel iets hebben, maar smaken kunnen natuurlijk verschillen.Een bijtje is de hele dag bezig zijn neus in andermans zaken te steken. Het knoopkruid vindt het allemaal prima zolang het stuifmeel maar verspreid wordt.

Bijna aan het einde van onze wandeling zie ik nog een zwartspriet dikkopje op een rozenstruik. Dit is een typisch vlindertje van deze ruigten met overjarige grassen en nectarrijke kruiden.

En als laatste nog een dikkop. De Schotse hooglanders moeten dit gebied een beetje open houden. Deze koe heeft het veel te druk met grazen om ons ook maar een blik waardig te gunnen.

Het Schinkelse bos. Een mooi ruig stukje natuur ingeklemd tussen Schiphol en een van de industrieparken van Aalsmeer. Het was de moeite van het bezoekje waard.

Mannen op borstenjacht!

Zaterdagochtend. Weerberichten gecheckt en na 9:00 uur wordt het er goed weer voor. De jacht op de borsten, blauwborsten wel te verstaan. Martin, Paul en ik rijden vanwege alle noodzakelijke sociale maatregelen elk in de eigen auto naar de polder Groot Mijdrecht.

Op gepaste afstand van elkaar en de andere vroege wandelaar speuren we het rietmoeras af. Vrijwel direct horen we ze en zien we ze heen en weer fladderen.

Idealiter zou er een op zo'n rietsigaar moeten zitten en zingen. Maar goed, zo'n geluk hebben we niet. We zien en horen er wel genoeg.
Half verscholen in het riet of tussen de takjes zien we ze wel. Leuk, maar niet voor de foto. Takkenvogels zijn het dan.

Een 'zwartborstje' toont zich wat beter. Ook leuk zo'n mannetje rietgors. Ze maken ook van die leuke geluidjes. Nadoen kan ik het echt niet.

Lekkere borstjes, oftewel ganzen, laten zich ook zien. Heeft u het wel eens geprobeerd, ganzenborst. Prima te doen zolang er niet te veel vlieguren mee gemaakt zijn.

Die grauwe ganzen zijn altijd erg alert. Als je ook maar iets in hun richting komt, gaan ze op de vleugels. Zou het komen door de jagers die hoorbaar actief zijn verderop in de polder. 

Verder lopend komen we op de dijk deze witte kwikstaart tegen, een van onze meest algemene broedvogels. Ook een zwartborstje zeg maar. Wit is ie trouwens niet maar meer grijs-blauw.

Daar vlak bij grazen de schapen. De lammetjes zijn duidelijk ook op zoek naar de borst. Moeders is geduldig.

Verderop een vogelgeluidje waar ik altijd heel vrolijk van wordt: puttertjes. Helaas wat hoog in de boom en natuurlijk ook tussen de takken. Toch wordt ik blij van deze beigeborstjes.

Hoog over ons hoofd vliegt mevrouw bruine kiekendief. Deze in Nederland uiterst schaarse broedvogel is toch een bijzondere waarneming. Geen briljante foto helaas; een bewijsplaatje zeg maar.

Twee rietgorzen zijn druk met pluizen. Helaas hebben we hier tegenlicht. Niet ideaal natuurlijk. Flink overbelichten en aan de slag in de nabewerking. Het levert hele zachte beelden op. Je vindt het mooi of niet. Ik houd er wel van.

Even verderop nog meer rietgorzen. Hieronder een vrouwtje.

 ... en hier een mannetje. Er staat een zacht briesje waardoor zijn verenpakje een beetje door elkaar waait. Hij zingt I'am Singing in the wind ik zweer het, echt waar!

En dan... eindelijk een blauwborst wat beter voor de lens. Niet de ideale foto, maar ik ben er toch blij mee.

Nou dat was het dan. Met (sociale) afstand het beste rondje van de ochtend.

Net even anders.

Lijnen en patronen vind ik vaak fascinerend en ik maak er graag foto's van. Het mogen wat mij betreft herkenbare patronen zijn, maar ook compleet onherkenbare voorstellingen. Ook onscherpte, vooral bewegingsonscherpte kan fascineren. We kunnen het abstracte fotografie noemen, maar de definitie daarvan is net als sommige foto's niet scherp. Het kan best af en toe een figuratieve afbeelding zijn, iets herkenbaars, maar dan net even anders weergegeven. Een onverwacht perspectief.
Nou ja, kijkt u maar eens naar een kleine greep uit wat ik zoal maakte op dit gebied.

Ik begin met twee simpele foto's gemaakt door ons raam op regenachtige dagen.

De eerste foto maak ik 's avonds met de kerstverlichting op de achtergrond. Ik stel bewust scherp op het raam in plaats van op de verlichting daarachter en kies een groot diafragma zodat de achtergrond vervaagd. De planten in de tuin zorgen voor de kleuren.

De volgende foto is in de zomer gemaakt, zonder kerstverlichting. Ik maakte deze op mijn vrije dag en had eigenlijk gehoopt op heel andere foto's. Maar ja, aan het weer is niet veel te doen.

Zwart-wit of bijna zwart-wit kan ook mooi zijn voor abstracte vormen. Hier onder een opname van water dat over een glazen wand stroomt.

Of een detail van een enorme berg kolen in de haven van Amsterdam. Tegen het verstuiven wordt er een cellulose oplossing over gesproeid. Dat geeft het mooie grijze effect.

Vooral in de moderne architectuur zijn vaak mooie lijnen en patronen te ontdekken. Hier een detail van een overigens schitterend gebouw in de Amsterdamse Houthavens.

Of de spiegeling in de ramen van datzelfde gebouw.

Spiegelingen in het water kunnen ook bijzondere beelden opleveren. De volgende twee plaatjes zijn gemaakt in het Amsterdamse IJ,  maar dat ziet u er vast niet aan af.

Abstract is ook het volgende plaatje. Het is een detail van, ik denk, een brandstoftank. Kunt u het nog aan zoveel abstractie?

Dan nog een aantal figuratieve onderwerpen. Wat dacht u van dit Alkmaars grachtenpandje, maar dan net even anders gefotografeerd?

 Of een net even andere blik in de Rotte (u weet wel, van Rotterdam)

Vlak bij mijn huis liggen (of staan ze?) 3 bruggen ontworpen door Calatrava. Praktisch gezien dure ondingen, maar ze leveren vaak mooie plaatjes op, zeker als je er net even anders tegenaan kijkt. Hier de verlichte tuien tegen de avondlucht.

Ook natuurfoto's kunnen abstract zijn. De volgende foto is genomen in het Amsterdamse Bos Ik heb daarbij bewust de camera bewogen.  Bij de bewerking heb ik nog iets met de kleuren gestoeid. Een gewoon bos, maar dan net even anders. Sommige mensen doet 't zeer aan de ogen. Ik hoop dat u het kunt waarderen.

Klaprozen zijn van zichzelf al heel fotogeniek. Door op een zeer winderige dag deze klaproos 3 dubbel te belichten wordt het toch net weer even anders.

Als afsluiter weer een zwart-wit opname. Het is een deel van een groot en grof kunstwerk hier in Hoofddorp. Toen ik goed keek zag ik die vlieg zitten en dat maakt voor mij het plaatje compleet.

Abstracte fotografie is beslist niet 'ieders ding', maar ik beleef er veel plezier aan. Net even die andere kijk op dingen. Ik hoop dat u het een beetje kunt waarderen.

Met je neus er bovenop!

De winter is voorbij, sneeuwklokjes en krokussen zijn wel uitgebloeid en nu verschijnt een groter aanbod van bloeiende voorjaarsboden in het bos. Het zijn vooral de stinsenplanten die opvallen. Het zijn planten waarvan de meeste soorten ooit door vooral landgoedeigenaren voor hun sierwaarden uit het buitenland zijn gehaald. Iets wat toen politiek heel correct en zelfs gewenst was om onze samenleving te verrijken. Tijden kunnen veranderen ....

Na een tip van een collega fotograaf (Gert bedankt!) bezoek ik het Bennebroekerbos. Voor vrijwel alle opnamen van deze plant ging ik plat op de grond om met de macrolens dicht op de plant te kruipen.

Bij de ingang (een van de) ligt verscholen achter hoge hagen en hekken een huis waarvan de basis uit 1880 dateert. Met de telelens is een glimp van het huis te zien.

De eerste stinsenplant die ik tegenkom is de holwortel. Eigenlijk is niet de wortel hol maar de knol.

Aan de overkant van het water staan sleutelbloemen (primula) in dit geval de stengelloze. Dit plaatje maak ik met mijn telelens om even later weer met de macrolens er dicht tegenaan te kruipen.

Het is nog vroeg in de ochtend dus de dauw zit nog op de bloemen en het gras.

Even verderop staat de bosanemoon, de Anemone nemorosa, in een straaltje zonlicht.

Soms zijn ze iets roze zoals deze die ik in de Haarlemmerhout fotografeer.

Om het nog iets ingewikkelder te maken, er is er ook een die er totaal anders uitziet; de blauwe  bosanemoon (Anemone blanda). Tussen alle varens probeert ook dit bloemetje een straaltje zon mee te pikken. Een piepklein spinnetje, vermoedelijk op uw gsm-scherm niet eens te zien, wacht op een maaltijd die zichzelf bezorgd.

 Even wat dichter met de neus er op om het prachtige hart van de bloem goed te zien.

In dit bos staat ook nog een variant van de Anemone nemorosa, een met gevulde bloemen. 

Best mooi toch?

Een enorme boom ligt in en over het water. Omgewaaid na een stevige storm. Een ouder echtpaar beklaagt zich over deze ongeregeldheid in hun bos. Deze roodwangschildpad maakt er echter dankbaar gebruik van om eens lekker op te warmen. Deze soort komt van origine uit het zuiden van de VS en Mexico. Mensen houden ze in huis of hun vijver maar vaak worden ze na verloop van tijd gedumpt in de natuur. In het relatief koude Nederland kan de soort geen jongen voortbrengen. Voor deze foto moest uiteraard de telelens weer even op de camera.

Ook een aantal vlinders zit heerlijk op te warmen in het zonnetje. Ik ook trouwens. Hieronder de dagpauwoog en de gehakkelde aurelia. Deze soorten kun je zo vroeg in het jaar zien omdat ze als volwassen vlinder in een soort winterslaap overwinteren. Veel andere soorten overwinteren als ei, rups of pop en moeten dus nog even doorgroeien voor ze tevoorschijn komen.

De foto's zijn niet ideaal, maar de vlinders zelf zijn prachtig (vind ik).

Terug naar de bloemetjes. Hieronder een van de vogelmelksoorten, de Ornithogalum nutans. De kelkbladen zijn bijna doorschijnend. 

Als ik een dag later nog even terugkom blijken ze allemaal al te zijn uitgebloeid.

Bekende stinsenplanten zijn ook deze blauwe druifjes ...

 ... en natuurlijk de narcissen. Van deze laatste schijnen wel 300 soorten te bestaan. Deze vind ik door zijn eenvoud mooi.

De meest voorkomende bloeiende plant in dit bos is speenkruid. Eigenlijk geen stinsenplant maar een echte inheemse soort. Ik zoek de grenzen op van scherp en onscherp voor deze foto. Niet iedereen kan die stijl waarderen maar ik hou er van.

Wat niet mag ontbreken in het rijtje stinsenplanten is de boshyacint. Ook hiervan zijn 2 kleurvarieteiten te vinden, de witte en de meer bekende blauwe. Ze staan ook in het Bennebroekerbos, maar niet zo veel als in de Haarlemmerhout waar ik onderstaande plaatjes maak.

Zodra de blaadjes goed aan de bomen zitten verdwijnt de stinsenflora, dus nog heel even genieten.